Kotły z funkcją kondensacji to najbardziej popularne urządzenia kupowane przez kupujących do ogrzewania budowanych zabudowań jednorodzinnych. Jest to opłacalny i wydajny sposób na system ogrzewania. Kondensacja w kotle to zwyczajnie skroplenie pary wodnej zawartej w spalinach. Ze spalenia materiałów opałowych wydobywczych, składających się przede wszystkim ze związków węgla i wodoru, otrzymuje się CO2 i parę wodną. Woda jest też jednym ze składników wybranego materiału opałowego i powietrza, które dociera do palnika pieca. W skutku tego spaliny z kotłów w w dużej mierze składają się z pary wodnej. Tradycyjne kotły niekondensacyjne nie korzystają z całej energii skumulowanej w spalanym w nich paliwie. Część, określana ?ciepło utajone?, ulatuje z parą wodną wraz ze spalinami. Aby do podgrzewania c.w.u w piecu zostało wykorzystane również ciepło utajone, para wodna zawarta w spalinach musi się skondensować, ponieważ w tym toku jest uwolniona energia cieplna. W warunkach, które mają miejsce w układzie spalinowym kotła kondensacyjnego (skład mieszanki gazu, ciśnienie), w łatwy sposób ulega ona skropleniu, czyli przeobraża się ze stanu gazowego w ciekły. Wystarczające jest, aby spaliny ochłodziły się w wymienniku ciepła pieca do temperatury momentu skraplania, jaka dla gazu ziemnego spalanego w najlepiej regulowanym palniku wynosi mniej więcej 57°C. Utworzony kondensat, czyli skondensowana para wodna, to pozostałość opisanego procesu. Jest odprowadzany przez odpływ kondensatu na zewnątrz pieca.
Published in Bez kategorii